Við Baldvin Z grandskoðum sjónvarpsseríuna Svörtu sanda í sameiningu. Ég skoða hvern þátt út frá sjónarmiði neytandans og spyr leikstjórann spjörunum úr og spyr leikstjórann spjörunum úr; stúdering beint frá áhorfanda til skaparans.

Leikstjórinn kallar þetta ‘Stóra lögguþáttinn’ og lýsir þessu sem brúarþætti. Hér eru eftirmálar teitisins, saga Lenu, kærastinn Stephen og óvæntur stjúpi í brennidepli, en dökkir baugar og fortíðardraugar eru allsráðandi í óvissunni framundan og að baki. Ýmist kraumar enn undir yfirborðinu enda skiptast helstu persónur nú á að fá sér kríu á meðan beðið er eftir óhjákvæmilegum suðupunkti í sakamáli og einkamálum. 

Þáttastjórnendur gramsa enn fremur í glundroðanum á Glerársandi og í hvað siglir hjá bæjarbúum. Samlíking Anítu og Elínar er tekin á nýtt stig og tek ég stöðuna á því hjá hverjum rauðsíldarfáninn er staddur að sinni. Baldvin ræðir einnig gildrur í handritum lögguþátta og reynt er að komast til botns á því hvers vegna þriðji þáttur skoraði sérstaklega hátt hjá Bretum.

Sammála/ósammála?